Thursday, June 15, 2017

කසුන් දිසානායකගෙ උදව්වෙන් අනුරගෙ හෘද සාක්ෂියට එන්න කියමුද?

පහුගිය සතිය ලංකාවෙ තුන්වෙනි දේශපාලන බලවේගය විදිහට නම් කරපු ජේවීපියට ඉතිහාසයේ වැදුනු මාරාන්තිකම ප්‍රහාරයක් එල්ල වුනා. ( කතාවට කිව්වට ඇත්තටම ජේවීපිය තුන්වෙනි බලවිගයද කියන එක ගැන ආය හිතන්න වෙනවා. මොකද ද්‍රවිඩ සංධානය, මුස්ලිම් කොංග්‍රසය වගේ පක්ෂවල චන්ද පදනම ජේවීපියට වඩා වැඩියි ප්‍රතිශතයක් විදිහට ගත්තම. ) කොහොම නමුත් මේ වැදුන වැදිල්ල විමල් කඩාගෙන යෑමටත්, පෙරටුගාමින්ගේ නොහොඳ නෝක්කාඩුවටත් වඩා දරුණු එකක්. ඒක ජේවීපි හිතවාදි නමුත් පාක්ෂික නොවෙන අපි වගේ බහුතරයකට දැනුනට ජේවීපිය තේරුම් අරන් නැති වගක් දැනෙමින් තියෙනවා. ඇත්තම කියනවනම් ජේවීපිය පහුගිය කාලය පුරාම කලේ මෙහෙම චෝදනා එල්ල වෙද්දි නෑසු කන්ව අහක බලාගන්න එක. අනුර අයර්ලන්තෙ මාසයක් හයිඩ් අවුට් වීම, චතුර සේනාරත්නගේ මුදල් ගැනීමේ චෝදනාව, විජේදාසගේ ලක්ෂ විසිපහේ කතාව ආදි වශයෙන් දිගට එල්ල වෙන චෝදනා සහ අපහාස වලදි ජේවිපිය හැසිරුනේ වැල්ලේ ඔළුව හංගා ගැනීම. ඒත් පුක එළියේ. නිකන් පාරෙ යන ක්බ්බෝ වුන චතුරලාත් ජෙප්පන්ට අරින්න ගත්තේ ඒ හින්දා. කොහෝම වුනත් ඒවට වඩා මෙදා පාර වුන වැඩේ දරුණු එකක්.

මෙතනදි ප්‍රශ්ණ කෙර්න්නේ අනුර කුමාර හෝ නිහාල් ගලප්පත්ති කියන පුද්ගලික චරිත වලට වඩා ජේවීපි ඉහළ පෙලේ නායකත්වයේ ප්‍රායෝගික භාවිතයත් ජේවීපිය පෞද්ගලික අධ්‍යාප්ණය ගැන දරන රිනාත්මක ආකල්පයත් අතර තියෙන පරස්පරය. ඒක සරල කතාන්දරයක් නෙවෙයි. පහුගිය කාලය පුරාම ජේවීපිය සයිටම් විරෝධයත් එක්ක හටගත්ත පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල විරෝධයත් එක්ක හිටගත්තා. විශේෂයෙන් තමන්ගෙ අතින් ගිලිහුනු අන්තරෙ බලය නැවත ලබාගන්න සූදානමක් ඒක ඇතුලේ තියෙන්න ඇති. ඒත් ජේවීපිය තේරුම් නොගත්ත දේ ලාංකීය ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය කොයි තරම් දුරට මහා සමාජය ඉදිරියේ පීචං වෙලාද කියන එක. එනවා-කනවා-නානවා-යනවා කියන එක අන්තරේ ජීව්න චක්‍රය වගේ කියන තැනට ඒ ළමයින් තමන්වම ජෝක් එකක් බවට හරවගත්තා. ඔවුන්ගේ සටන් කොයිතරම් සාධාරණ වුනත් නොමේරුකම හෝ අදේශපාලනික ප්‍රවේශයන් හින්දා ඔවුන් හැම තැනදිම නාගත්තා. ඉතින් ජේවීපිය කරන්න ගියේ පාඩු පිට පාඩු ලබන කම්පැනියක් වෙනුවෙන් තමන්ගේ රක්ෂණ සහතිකය උකස් කලා වගේ වැඩක්. අන්තිමේ තිබ්බ රක්ෂණයත් නැති වුනා.

කොහොම වුනත් නැවතත් ගැටළුවට ආවොත් කෙනෙකුට කියන්න පුළුවන් අනුර සහ කසුන් ( බිරිඳගේ කලින් විවාහයේ පුතා ) ගේ සම්බන්ධකම්වලටත් නිහාල් ගලප්පත්ති සහ එයාගේ පුතා චතුරගේ පිය පුතු සම්බන්ධයට දේශපාලනය ගාවා ගැනීමත් කැත තර්ඩ් ක්ලාස් වැඩක් කියලා. ඔව්, සාධාරණව බලද්දි ඒ දරුවන්ට එතනදි කරන්නේ ලොකු අසාධාරණයක්. තමන්ගේ තාත්තා වෙනම දේශපාලන ප්‍රවාහයක නියමුවෙක් වීම තමන්ගේ පුද්ගලික නිදහස සීමා කරන එක ඒ ළමයින්ගේ පැත්තෙන් පට්ට අසාධාරණයක්. අනිත් පැත්තෙන් ඔවුන් ඒ නායකත්වයෙන් පුද්ගලික වාසි කිසිවක් නොගන්නා තත්වයකදි. ( කසුන් මිහින් ලංකා සහ ඉන් පසුව ශ්‍රීලංකන් සේවයට බැඳීමට අනුරගේ දේශපාලනික මැදිහත්වීමක් නොවුනු බව තහවුරුයි. ) ඒත් ජේවීපී දේශපාලනික තේමාවන්වලදි ඒ දෙවල් ප්‍රශ්ණ කෙරෙන එක නවත්තන්න පුළුවන් කමක් ලැබෙන්නෙ නෑ. ප්ලාස්ටික් පුටුවල ඉඳ ගැනීම, පොදු ප්‍රවාහන සේවා පාවිච්චිය ඉඳලා මන්ත්‍රී වැටුප පක්ෂ අරමුදලට දායක කරන දේශපාලන භාවිතාවකදි තමන්ගේ කුටුම්භයට විතරක් ඒ නායකයින්ට දෙබිඩි පිළිවෙතකින් සලකන්න පුළුවන්ද? පහළ මට්ටමේ සාමාජිකයින් පක්ෂයේ නමින් ඕනෑම මොහොතක ස්වෙච්ඡා සේවයට කැදවන යාන්ත්‍රණයක නියමුවන්ට එවැනි දෙබිඩි ප්‍රතිපත්තියක් තිබිය හැකිද? කසුන් හෝ චතුර හෝ කවුරුන් හෝ දරුවෙක් උසස් අධ්‍යාපණය ලැබීම වරදක් සේ සලකා ප්‍රශ්ණ කරනවා යැයි නොසිතන්න. මේ ප්ශ්ණ කරන්නේ ජෙවීපියේ අධ්‍යාපණ ප්‍රතිපත්තියේ කන්යාභාවයයි. මේ ප්‍රශ්ණ කරන්නේ ජේවීපියේ හෘද සාක්ෂියයි.

මේ ජේවීපියට තම ස්ථාවරයන් ජනතාව වෙත පැහැදිලිව කියා ගුහාගත දේශපාලනයෙන් අත්මිදෙන්නට ලැබුනු හොඳම සහ අවසාන අවස්ථාවයි. මේ තොරතුරු යුගයේ ආදි කාලීන රහස් දේශපාලනික කර්මවේද තවදුරටත් වලංගු නැත. එසේම විශේෂයෙන් වීරයන්ටද ඉඩක් නැත. මේ එළඹෙන යතාර්තය තේරුම් ගෙන වැල්ලේ සඟවා ගත් හිස් එළියට දැමිය යුතු වෙලාවයි. අනුර මේ මිහිරිම වෙලාවයි.

2 comments:

Related Posts with Thumbnails