Tuesday, December 21, 2010

ලව් ඉස්ටෝරියක් (වගෙ එකක්...)


පුතාගේ මූඩ් එව්වා එක මේ දවස්වල මෙලෝ රහක් නැත.හරියට කියනවානම් පතෝල වගේය. ලියා ඩ්‍රාෆ්ට් කර ඇති පෝස්ටුද දහයක් පහලවක්ම ඇති මුත් ඒවාද ෆබ්ලිස් නොකරම ඔහේ වේලෙන්ට තබා ඇත.ඒවා මොඩිෆයි එකක් නොකර බ්ලොග් අවකාශයට අත හැරීම කියවන ඔබතුමාලාගෙ තුමීලාගෙ වටිනා කියන කාලයට පාඩුවකි.(කලින් ෆබ්ලිස් කොරාපු ඒවාගෙනුත් වුනු අහවල් සෙතක් නැති බව ඇත්තය.) මේවා ඊටත් එහා අමු චාටර්ය.

හැමදාම බ්ලොග් රෝලේ අප්ඩේට් වෙන බ්ලොග් කියවා කමෙන්ටු ලිව්වත් ඒව නොදැමු අවස්ථා දැමූ ඒවාට වඩා බොහෝ වැඩිය. අහවල් එකක් වුනාදැයි නොතේරුනත් කුමක් හෝ මඟුලක් සිද්ධ වී ඇත. 

පුතාගේ යාළුවන් කියන්නේ නම් නිසි වයසට කරුණු කාරණා සිදු නොවුනාම ඔහොම අඤ්ඤ කොරොස් මූඩ් එන එක සාමාන්‍ය සිද්ධියක් බවය.උන් එහෙම කීවාට පුතානම් ඕවට අහුවෙයිළුය... 

කොහොම වුනත් මේ දවස්වල රංගගේ මගේ ලෝකයෙත්.. දිනේෂ්ගේ අකේලේ හම් එකෙත් ගොල්ඩ් ෆිෂ්ගේ මාළු ටැංකියෙත් ලියවෙන ආදර අන්දර කියවද්දි පුතාට අනේ අපොයි කියවෙනවාළුය... හැඳුනුම්පත කීක් ගෑවෙනවාය... ඒ පුතාගේ අතීත චිකිරිබිරිස් මතක් වෙද්දිලුය... 

ඔන්න ඔහේ ඕපූ කියලා ඒවායින් එකක් දෙකක් ලියල දානවය කියලා පුතා අන්තිමට තීරණය කරාලුය... ඔන්න ඉතින් එව්වගේ මෙව්වා එකක් නොතිබුනොත් පුතාගේ නමට ඉදිරියෙන් විශේෂණ පද දාලා පුතාගේ දෙමව්පියන්ට මිය පරළොව ගිය ඥාතී බන්ධූන්ට එහෙම පිං අනුමෝදනා කරන්ට ඔට්ටු නැතිලු හරිය...

පුතාගේ පළමුවෙනි ක්‍රෂ් එක....

ඇතිවුනේ තුන වසරේදීලුය... පුතා ඒ වෙද්දි ඉගෙන ගත්තේ පුතාට අවුරුද්දක් වැඩිමල් ළමයි සමගය... 

ඇය සුදුය... කොණ්ඩය දිගය... අකුරු ලස්සනය... ගණිතයටද දක්ෂය... 

ඇය පුතාට වඩා අවුරුද්දක් වැඩිමල් වූ අතරම පුතාට වඩා අඩි භාගයක් වැනි සුළු උසකින් යුක්ත වූවාය... 

ඒ නමුත් පුතා එක හිතින්ම ඇයට පරම පිවිතුරු ආදරය පුද දුන්නේය... පුතාගේ මහාමෙරක් තරම් වූ ආදරය හමුවේ වයස උස වැනි දේ වැලි කැටයක් වග පුතා ඉඳුරාම දැන හුන්නේය... 

දෙදෙනා පාසල් ගියෙත් පාසල් ඇරී ආවෙත් එකටමය... ඉන්ටබල් එකට බෙදන ඉස්කෝතු සීට්ටු දමාගත්තෙත් අප දෙදෙනාය... පුතාගේ අන්නාසි රස මක්කේ පාවිච්චි කරන්නට දුන්නේත් ඇයට පමණක්මය... 

ඒ කෙසේ නමුත් පුතා ඇයට පුතාගේ පිවිතුරු ආදරය පිලිබඳ කිසිවක් දැන ගන්නට ඉඩ හැරියේ නැත... ඒ තව අවුරුදු දෙකකින් සිස්සත්තෙට මුහුණ දෙන්නට සිටින ඇයගේ ඉගෙනීමේ වැඩවලට එය බාධාවක් වන්නට ඉඩ ඇති හෙයිනි... ඇයගේ නම කියමින් පුතාට නම්වානම් පටබඳින කොල්ලන් සමග රණ්ඩු සරුවල් කරගන්නට ගියේ ලැජ්ජාවට නොව එය ඇයට ඇසුනි නම් ඇය ඉගෙනීම කඩාකප්පල් කරගනීවීය යන බියටය... 

තුනෙන් හතරට.... හතරින් පහට... කාලය විදුලි වේගයෙන් පියඹා ගියේය... 

ඇය සිස්සත්තේ සමත් වී නුවර බාලිකා විදුහලකට ඇතුල් විය... 

පුතාට සිස්සත්තෙට මුහුණ දීමට වයස මදි වූ හෙයින් තවත් වසරක් පහ වසරේම රැඳෙන්නට සිදු විය.... ඊ ලඟ අවුරුද්දේ පුතාටද සිස්සත්තේ සමත්වී නුවර පිරිමි ඉස්කෝලෙකට යන්නට හැකි විය... පුතාව බෝඩිමක නවත්තන්නට තීරණය විය... 

ඇයගේ පාසල කොළඹ පාරෙත් පුතාගේ පාසල කටුගස්තොට පාරෙත් වීම නිසා පුතාට ඇයව දැක ගැනීමට තිබුනු අවස්ථාව අහිමි වී ගියේය.... නමුත් ඈ වෙනුවෙන් පුතාගේ හද මන්දිරයේ තැනූ පෙම් මාළිගාවේ විවර වුනු දොරටු එලෙසින්ම විවරව තිබුනි... 

කාලය ගතවුනි... 

කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ඒ විවර වුනු දොරටුවෙන් වෙනත් කුමාරිකාවන් දෙතුන් දෙනෙක් ඇතුල් වී තිබුනු නමුත් දොරටු විවෘතව තැබූ හෙයින් ඔවුන් පිටව ගොස් තිබුනි.... 

නැවතත් පුතාට ඇය හා ඇසුරු කරන්නට ලැබෙන්නේ පුතාගේ පළවෙනි රස්සාව කරන අතරතුරය... 

වියලී ඉරි තැලී ගිය බිමට නැවතත් වැහි පිණි වැටෙන්නට විය... මරණාසන්නවු රෝස පඳුරු යලිත් දළු ලා වැඩෙන්නට විය... ගොළුව කුරුළු ගී නද නැවුම් ප්‍රබෝධයකින් අවදි වන්නට විය....

සුපුරුදු කතාබහ අතීත මතක මැදින් දින සති කිහිපයක් ගෙවී ගියේය.... පෙරටත් වඩා ඇය පුතා හා ලෙන්ගතු වුවාය... තම සිතැඟි ඈ හමුවේ තබන්නට සුදුසු වේලාවක් එලඹෙන තුරු පුතා කල්යල් මනින්නට විය...

අතරතුරු දිනක්...

ඇය : වරුණ පොඩි කාරණාවක් කියන්ට ඔයා මොකුත් හිතන්නේ නෑ නේද...

කාජල් සමගින් ෂාරුක් පුතාගේ ඉහ අද්දරින් හිඳ කුච් කුච් හෝතාහේ ගයමින් වැස්සේ තෙමි තෙමී නටන්නට විය....

පුතා : පිස්සුද රසාංගි... ඕන දෙයක් කියන්ට.... මං මොනව හිතන්ටද....

ඇය : ඔයා දන්නවද අර කොඩිය පාගපු හාමුදුරුවොන්ගේ ඉස්කෝලේ ගිය රුවන්....

පුතා : ඔව්... 

දැල්වුනු තරු දහසක් සැනෙකින් නිවී යන්නට විය....


ඇය : එයා මගෙන් ඇහුවා...
පුතා : ඉතින්...
ඇය : මම හා කිව්වා...
පුතා : හ්ම්...
විනාඩි දෙක තුනක කල්පයක් නිහඬතාවය ගිල ගනිමින් පැවතින... 
දැඩි නිහඬ බව බිඳිමින් ඈ...
වරුණ දන්නවද... "ඔයා හැමදෙටම පරක්කු වෙනවා වැඩියි..."

එතෙක් ගී ගයමින් හුන් කොවුලෙක් කපුටු වෙස් ගෙන පුතාගේ කණ පිරෙන්නට වසුරු පිඩක් හෙලමින් පියඹා ගියේය....











Friday, October 22, 2010

තුන්වෙනි ලෝකයෙ රටක ගායකයෙක්

සිංදු කියන අජිත්... හ්ම්ම් අර බස් අජිත්නේ...
අජිත් කියන නම තියෙන ගායකයෙක් ගැන කිව්වම මතක් වෙන්නේ අජිත් මුතුකුමාරණ මහත්තයානේ... නෑ නෑ එයා ගැන නෙවෙයි...

ආ.. එහෙනම් අර අජිත් බන්ඩාරද... දැන්නම් මිනිහ සිංදු කියනවද දන්නෙත් නෑ...

නෑ නෑ ඒ අජිතුත් මේ අජිතුත් හැර තවත් සිංදු කියන අජිතෙක් ගැන තමයි  මේ...

අහල තියෙනවාද අජිත් කුමාරසිරි කියලා කෙනෙක් ගැන...

සමනල්ලු, මල්, යොවුන් ආදරෙ, කරුණාව,අහිමි පෙම ගැන කොච්චර ගීත ගැයිලා තියෙනවද... ඒ ගීත ගයන ගායක ගායිකාවන්ගේ හඬවල් කොච්චර සුමධුරද... ඒ සුමුදු කටහඬවල් වලින් ගැයෙන ගීත වලට අපි කොච්චරනම් ආදරෙද...

නමුත් මේ අජිත්ට ඇත්තේ එවන් සුමධුර හඬක් නම් නොවේ... ඔහු ගයන්නේද සමනලුන් ගැන නොවේ... ඔහු ගයන්නේ පාර්ලිමේන්තුව ගැනය... කසිප්පු කාරයන් ගැනය... ඒ ගීත ගැයෙන්නේ ඔහුගේ ගොරහැඬි හඬෙනි... ඒ හඬ ටකරමක් පරාල ඇණයකින් හූරනවා තරමට ගොරහැඬිය.... ඇඟ හිරිවට්ටන තරමටම ගොරහැඬිය... එහි ආදරෙ හිතෙන කිසිත් නැත...

එහෙනම් මොන ලබ්බකටද ඔය සිංදු අහන්නේ... ඔබ කියනු ඇත...

කියනවාට එක වරක් ඒ හඬ අසා බලන්න... ඒ ගොරහැඬිකම හැංගී ඇත්තේ කොහේදැයි දැනෙනවාද බලන්න...

මෙතැනට ගිහින් බාගන්න...

ප\ලි: ඇල්බමයට ලින්ක් එක හොයාගත්තේ ජීවත් වෙන කොට කියන බ්ලොග් එකෙන්... තැන්කූ වේවා h



Wednesday, September 1, 2010

බලුම බලු - බලු කතා

මේ කියන්ට යන කතාව නම් අතිශයින්ම බලු කතාවක්... බලු කියෙන්නේ ඕං බලුම බලු කතාවක්... ඉතින් එහෙම කිව්වම බලු කතාවලට අකමැති දරුවෝ හැමෝම කියවීම මෙතැනින් නවත්තයි කියලා පුතා විසින් උපකල්පනය කරනු ලබනවා... හරිය...  


ආහ් තව පොඩ්ඩෙන් අමතක වෙනවා... මේ බලු කතාව පුතාට මතක් වුනේ දුමීගේ බලු කතා සීරිස් එක කියෙව්වට පස්සේ කියලත් කියන්ට ඕන... හැබැයි ඒ ඔරිජිනල් බලු කතා වගෙ පුතාගේ ඩුප්ලිකේට් බලු කතාවල මෙව්වා එකක් නැති වෙයිද කියලත් හිතෙනවා... ඔන්න ඔහේ ඕපූ කියල කියන්නම් නේද...... 


ඔන්න දවසක් බල්ලෙකුයි කොල්ලෙකුයි හදිසි අනතුරකට ලක් වුනාලු... කිව්වේ ඇක්සිඩන්ට් එකක හැප්පුනාලු... 
බල්ලයි කොල්ලයි දෙන්නම හොස්පිටලයිස් කලත් බල්ලව බේරගන්ට බැරි වුනාලු... කොල්ලා නොමැරී බේරුනත් සමහර ගැජමැටික් දරුණු විදිහට ඩැමේජ් වෙලා තිබුනලු... හොඳ වෙලාවට අර මැරුණු බල්ලගෙ හානි නොවිච්චි ගැජමැටික් වලින් මිනිහගෙ ඩැමේජ් වුනු ඒවට රිප්ලේස්මන්ට් එකක් දාගන්ට පුලුවන් වුනාලු... 
ආහ්... තව පොඩ්ඩෙන් කියන්ට අමතක වෙනවා මනුස්සයා ඇක්සිඩන්ට් එකේ හැප්පිලා තියෙන්නේ අර පල්සර් කියන බයික් එකක යනින් ගමන් හරිය... ඔය පිංතුරේ තියෙන්නේ ආන් එව්ව එකක් තමයි... 
ඉතින් කොහොම හරි කොල්ලට බල්ලගෙන් දාපු ගැජමැටික් ටික හරියට ෆික්ස් වුනාලු... ඒ කියන්නේ ඔපරෙෂන් එක සක්සස්ෆුල්ලු... 
තුවාල එහෙම හොඳ කරගෙන ගෙදර ගියපු කොල්ලා මාස දෙක තුනකට පස්සේ ඔපරෙෂන් එක කරපු ඩොකාව මුන ගැගෙන්ට ඇවිල්ලා... 


දැන් ඩොකයි කොල්ලයි අතරෙ ඩයලොග් එක යනව මෙහෙම... ඩොක්ටර් : ආ... කොහොමද දරුවො... කොලුවා : හොඳයි ඩොක්ටර්... දැන්නම් කිසිම අවුලක් නෑ.. ඩොක්ටර් : ෂහ්.. බොහොම සන්තෝෂයි පුතා... කොලුවා : ආහ් ඩොක්ටර් පොඩි අවුලක් තියෙනවා... ඩොක්ටර් : මොකක්ද පුතා පොඩි අවුල... කොලුවා : නැ ඩොක්ටර් මේ.... මොකද මන්දා මේ ඔපරේෂන් එකෙන් පස්සේ චූ කරද්දි කකුල ඉස්සෙනවනෙ...


----------


දැකල තියෙනවද බල්ලො දෙන්නෙක් මුන ගැහුනු ගමන් කරන දේ... 
දැකල නැත්තම් දැනගන්ට බල්ලෝ දෙන්නෙක් මීට් වුන ගමන් උන් කරන්නේ අනෙක් එකා වටෙ රවුමක් දාලා කක්කි පැත්ත ඉඹල බලන එක තමයි... 
චීකේයි නේද... මොනව කරන්ටද බල්ලොනේ... 


මුන් මොන ලබ්බකට මේ වැඩේ කරනවද පුතාට සෑහෙන කාලෙක ඉඳන් දැනගන්ට ඕන වෙලා තිබුනත් හරි හමන් විදිහේ බල්ලෙක් සෙට් වුනේම නෑ... පස්සේ කාලෙක ඕකට හේතුව දන්න බුවෙක් පුතාට නිදාන කතාව පහදලා දුන්නා... බුවාට කිව්වේ බල්ලෙක්ද කියලනම් දන්නේ නෑ...
එකෝමත් එක කාලෙක දෙයියෝ විසින් ලෝකේ ඉන්න සියලුම සතුන්ගේ රැස්වීමක් කැඳවෙව්වාලු... 
ඉතින් සියලුම සත්වයන් දැන් දෙවියෝ ඉස්සරහා ඉන්නවලු තම තමන්ට වෙන් කරල තිබුනු ආසනවල... 


දැන් සභාවේ වැඩ කෙරීගෙන යන අතරතුර බල්ලෝ ඉන්න පැත්තෙන් හීනියට වගෙ ගඳක්ද මොකක්ද එනවලු... ඔව් ඔව් මොකෙක් හරි අසමජ්ජාති බල්ලෙක් නැට්ට උස්සලා තමයි... මුලින් හීනියට ආවට මොකද ටිකක් වෙලා යන කොට උහුලන්ට බැරි තරමට මේක උත්සන්න වෙලා... අර නිව්ටන්ගේ නියමයකුත් තියෙන්නේ "සද්ද ___ ගඳ නැතේ... ගඳ ____ සද්ද නැතේ" කියලා නේද...
ඔය අස්සේ මේ ගැන වල් පුසෙක් දෙයියොන්ගේ කනෙ තියල බල්ලෙක් දේව සභාවට අපහාස වෙන විදිහට කටයුතු කරලය කියලා...
දෙවියොත් රේඩාර් එක දාල බලද්දි කාරණෙ ඇත්ත... ඉතින් දෙවියොන්ට හොඳටම මල පැන්නා මේ කරපු අපහාසෙට.. ක්ෂණිකව දෙවියෝ අණ කරා මේක ඇරපු බල්ලා කැමැත්තෙන් ඉදිරිපත් වෙන්ට කියලා... ම්හ්... නෝ ආන්ස්වර්... එහෙනම් කවුද මේක කොරේ කියලා හොයලා කියන්ට කියලා බල්ලෝ සෙට් එකටම කිව්වා... හොයා ගන්ට උනේ නෑ ඇරපු එකාව... මිනිස්සු නම් හෝ දහය කරල හරි හොයා ගයි... බල්ලෝ ඔව්ව දන්න එකක්ය..

අන්තිමේදි දෙයියෝ තීරණයක් ගත්තා... හරි එහෙනම් ඇරපු එකෙක් නෑනේ... තොපිලට මම දඬුවමක් දෙනවා... දඬුවම තමයි අද ඉඳන් උඹලාට දේව සභාව පැත්තේ පස් පාගන්ට බෑ... එහෙම කියලා බල්ලෝ සෙට් එකම දේව සභාවෙන් එලියට පැන්නුවා... ආහ්... පන්නන්ට කලින් මෙහෙම කතාවකුත් කිව්වා... කවදහරි දවසක මේ නැට්ට උස්සපු එකා කවුද කියල කිව්වොත් විතරක් දඬුවම අයින් කරනවා... දැන් පැහැදිලියි නේද බල්ලෝ අලුත් බල්ලෙක් සෙට් වුන ගමන් අර වැඩේ කරන්නේ ඇයි කියලා....

Tuesday, August 24, 2010

වචන ටැපලීමක්.......

බිත්ති දිගේ ඇවිදින ඉබ්බෝ ගැන කතාවක් කිව්වා මතකද...? 

අන්න ඒ කතාවේ ප්‍රධාන වෙච්චි ගංගා හිටපු අච්චු කන්තෝරුවෙ හිටියා ගංගටම ගැලපෙන චරිතයක්... 

නම සුනිල් කියල කියමුකෝ... ඇත්ත නම නම් ඒක නෙවෙයි... පුතා ඇත්ත නම නොකියන්නේ සුනිල්ට තියෙන බයකට එහෙම නෙවෙයි ඕං... දුක හිතිල ඇඬුවොත් එහෙම කියලා හරිය... :D

ඉස්සෙල්ලාම කියන්ට ඕන සුනිල් ඇවිල්ලා හරිම හිත හොඳ බුවා... හැබැයි පොඩි අවුලකට තියෙන්නේ පොඩි කේස් එකටත් ශුද්ධ සිංහල ශබ්ද කෝෂය පෙරලන එක... කම්මැලි වගෙ හිතුන වෙලාවක සුනිල්ව අවුස්ස ගත්තම කන පිරෙන්න අහගන්න එක තමා ගංගලයි අපෙයි හොබි එක වෙලා තිබුනේ... 


සුනිල්ට තියෙන තවත් අවුලක් තමයි මොකක් හරි කියන්න ගියාම වචන ටැපලෙන එක... නිකන් ආච්චියි තාර පැටියයි වගෙ කතා තමයි හදිස්සි වුනාම බුවාගෙන් පිට වෙන්නෙ... 
-----------
ඔන්න දවසක් අපේ එවුන් සෙට් වුනා යාළුවෙකුගේ ගෙදර... 

දැන් ඉතින් සීන් එක නැගල යනවා... වීදුරු පිරෙනවා... බෝතල් හිස්වෙනවා... මස් කටු ඇඹරෙනවා... චූටි යුධ පිටියක් වගෙ තමයි... 

ඔය අස්සේ සුනිලා කන බොන එව්වා ඔක්කම අමතක කරලා උඩ බලාගෙන කල්පනා කරනවා...( කල්පනා කරාමද දන්නේ නෑ.. කොහොම හරි උඩ බලාගෙන හිටියා විනාඩි තුන හතරක්ම...) ඔහොම හිටපු බුවා එක පාරටම ගෙදර එකාගෙන් අහනවා..


"ඒයි මේ... මේ ලීය හදලා තියෙන්නේ ලෑලි වලින්ද බං.... "





"හෑ මොකක්ද උඹ ඇහුවේ......."





ඒ පාර සිවිලිමට අත් දික් කරලා මූ හෙන අහිංසක විදිහට කියනවා
"නෑ බන් මේක හදලා තියෙන්නේ ලෑලි වලින්ද කියලා ඇහුවේ..."



හදිස්සියට මුට සීලිම කියන නම අමතක වෙලා කොහෙන් හරි ලී කියන වචනයක් ඇවිල්ලා... 
පව් නේ... නෑ නෑ පව් නෑ... එදා බයිට් මදිවෙලා බුවාව තමා මදි හරියට ගත්තේ... 


එදායින් පස්සේ කවුරුහරි ලී වලින් හදන ලෑලි ගැන සුනිල්ගෙන් ඇහුවොත් අහපු එකාගේ මව් පාර්ශවෙ පරම්පරා දෙක තුනකටම නොමිලේම පිං අනුමෝදන් කරගන්න වාසනාව උදා වුනා...





-----------



දවසක් කන්තෝරුවේ බුවෙක් උදේම ඉන්නවා නිකන් හුඹහකින් ඇදල ගත්තු එකෙක් වගෙ... කන් පාත් වෙලා... ඇස් ගිලා බැහැලා... ලඟින් යන්ට බෑ පුසුඹ... 


ඊට කලින්දා රෑ හොඳටම මතට තිත තියලා... 

මූ ඉන්න විදිහට දුක හිතුන කන්තෝරුවේ එවුන් මූව යථා තත්වෙට මොනවද දෙන්ට ඕන කියලා කතා කරන්ට ගත්තා... 

දැන් ඉතින් එක එකාගෙ අත් බෙහෙත් ජාති එනවා... 

එකෙක් කියනවා මුට තැඹිලි එකක් දෙමු.. තව එකෙක් දෙහි බීම එකක් දෙමු කියනවා... ඒ අස්සේ එකෙක් කියනවා තව ෂොට් එකක් දුන්නනම් හරියයි කියලා... (පුතා අහල තියෙන විදිහට ඒක හොඳ අත්බෙහෙතක්ලු නේ... ) 

ඔය කතා අතරට පැනපු සුනිලා... 

"ඒයි මුට බුල්ෂිට් එකක් දෙමු බං... ගහපු ගමන් හරියනවා..."

ඈ මොකක්... ඔච්චර වෙලා අමාරුවෙන් හිටපු එකාගෙ අමාරුවත් ගියා වගෙ සුනිල්ගෙ අත්බෙහෙත අහපු ගමන්... 

"ඇයි බං අර දැන් අර එනජි ඩ්‍රින්ක් කියලා එකක් තියෙන්නේ...... ඒක නියමයිලු ඔය වගෙ වෙලාවට..." 

හදිස්සියට සුනිල්ට රෙඩ්බුල් බුල්ෂිට් වලට මාරු වෙලා....



-----------



Sunday, August 22, 2010

බණ කතාවක් වගෙ කතාවක්...



අද කියන්න යන්නේ නෝටිම නෝටි, පවු පිරෙන, චාටර් කතාවක් හරිය... ඒ වගෙ කතාවලට අකමැතිනම් බලන්ට එපා ඈ...


ඇයි පුතා වෙනදා ෂෝයි කතාද කියන්නේ... නෑ ඉතින් පූර්ව දැනුම් දීම් කරන එක හොඳයිනේ... නේද..?
සමහර විට මේක අහල තියෙන උදවියත් ඇති... ඕං...


සමහරක් උදවිය දැනුම් තේරුම් එන කාලෙදි තමන්ගේ උප්පැන්න සහතිකේ තියෙන ආගම අතහැරල වෙනත් ආගම් වලට සම්බන්ධ වෙනවනෙ.. 

ඒ වගෙ අනන්තවත් සිද්ධි අහල ඇතිනේ... හොඳම උදාහරණයක් තමා කතන්දරකාරයාගේ මේන් මේ පෝස්ට් එක...


ඉතින් ඕන්න ඔය වගෙ මුස්ලිම් පවුලක ඉපදුන බුවෙක් තරුණ වයසට ආවට පස්සේ බුද්ධාගමට හැරුනලු... හැරුනද හැරෙව්වද හරියටම දන්නේ නෑ... කොහොම හරි බුද්ධාගමට ගියාලු...


බුද්ධාගමට ගියා විතරක් නෙවෙයි ටික දවසකින් මේ හාදයා යෝනකතිස්ස කියන නමින් මහන වුනාලු... 

මහන වෙලා බණ දහම් ඉගෙන ගත්තු යෝනකතිස්ස හාමුදුරුවෝ විචිත්‍ර ධර්ම දේශකයෙක් විදිහට ප්‍රසිද්ධ වුනාලු... 

මේං මේකා බුද්ධාගමට නිග්‍රහ කරන්ට තමා ලේස්ති වෙන්නේ කියලා ඔබතුමා හරි තුමීට හිතෙනවනම් ඉතිරි ටික නොකියෙව්වත් හොඳයි ඈ...

ඉතින් මේ යෝනකතිස්ස හාමුදුරුවෝ දවසක් වෙස්සන්තර ජාතක කතාව බණකට දේශණා කරනවලු... බණ යනව මෙහෙම...


අපේ වෙස්සන්තර අප්පුහාමි අරිම ඔඳ මුනිහා තමා...

තමන්ගේ අලි ඇත්තු දන් දුන්නා... වස්තුව දන් දුන්නා.... අන්තිමට තමන්ගේ රජ කමත් දන් දුන්නා... 

මේම මේම තමන්ගේ ඔක්කොම දන් දුන්නු වෙස්සන්තර අප්පුහාමිට මොනවද ඉතුරු වුනා... පවුලයි දරු දෙන්නයි තමා ඉතුරු වුනා... 

අනේ වෙස්සන්තර අප්පුහාමි පවුලයි දරු දෙන්නයි එක්කරන් කැලේට පැන්නා... තපස් කරන්ට... 

මේම තපස් කරාගෙන ඉන්න අතරෙ දවසක් අප්පුහාමිගේ පවුල මන්ත්‍රි දේවි කැලේ ඇතුලට ගියා පල වැල කරාන එන්ට... දරුවෝ දෙන්න වෙස්සන්තර අප්පුහාමි ලඟ තියලා.. 

දැන් යෝනක හාමුදුරුවෝ ලස්සනට විස්තර කරගෙන යනවා සීන් එක... ජූතක බමුණා ඇවිල්ලා දරු දෙදෙනා ඇරන් යනවා... මන්ත්‍රී දේවි ඇවිල්ලා වැලපෙනවා... 

ඔය විස්තර කිරීමේ සංවේදි කමටම බණ අහන්ට ඇවිල්ලා ඉන්න උපාසක අම්ම කෙනෙකුට දුක උහුලගන්ටම බැරුව ඉකි ගගහ අඬනවා... 

බණ කියන ගමන් යෝනක හාමුදුරුවෝ මේ සීන් එක දකිනවා... ඒක දැකපු උන්වහන්සේ මෙහෙම දේශනා කරනවා...

දරු දෙදෙනාම නැති වුනා තමා, මන්ත්‍රි දේවි ඇත්තිට බොහෝම දුක තමා, යේකට යේ ඇත්තිට ඇඬෙනවා සරි තමා....
ඒත් මේ පට්ට **** මෙතන මොකට අඬනවා...

ප\ලි: අහල තියෙයිද ෂකීර් නායික් කියල කෙනෙක් ගැන....

Wednesday, August 18, 2010

ඉස්කෝලෙ කාලේ - 01 "එපා අෙන්"

මේ ඒ ලෙවල් කාලෙනෙ.. මේ වෙද්දිනම් විභාගෙ සෑහෙන දුරට ඉවරවෙලා ඇත්තේ..... 


වෙන්ඩ ඉංජිනියර් වෙන්ඩ ඩොක්ටර් වගෙ හිටපු නංගිලා මල්ලිලා අතරින් හරියට වැඩ කරපු ළමයිනම් සතුටෙන් ඇති ඇට්ටි හැලෙන්ට ගේම දුන්නා කියලා.... 


පුරුදු විදිහටම හරියට වැඩ නොකරපු නංගිලා මල්ලිලා නම් තමන්ගේ තත්වෙ තේරුම් අරන් වෙන්ඩ ටීඕ හරි වෙන්ඩ නර්ස් හරි වගෙ හිත හදාගෙන ඇති මේ වෙද්දි..... 


පුතත් ඒ ලෙවල් ලියන්ට කලින් නම් හිටියේ වෙන්ඩ ඉංජිනියර් මෙන්ටලිටි එකෙන් තමයි.... ඒත් විභාගේ ඉවර වෙද්දි අ.පො.ස කියන එකේ නියම තේරුම "අපරාදෙ පොත්වලට සල්ලි"  කියලම තමයි හිතුනේ... 


විස්ස විජ්ජාලේ යන්ට බැරිවුනාම දුක තමා රංජණී කියලා හිත හදාගත්තට අවුරුදු අටක් නවයක් ගිහිල්ලත් ඉඳල හිටල හීනෙන් පේනවා ආපහු විභාගෙ ලියනවා..... හරිම දුක හිතෙන සෙන්ටිමෙන්ටල් සීන් එකක් තමයි පුතාටනම් ඒක... 


යාළුවොත් එක්ක සෙට් වෙලා පාඩම් කරනවා කියලා වෙන වෙන නසරාණී වැඩ කරපු එකට දිට්ඨ ධම්ම වේදණීය කරුමෙන් පටිසන් දුන්නා කියලා තමයි පුතා අන්තිමට තේරුම් ගත්තේ... 


ඒ මොනව වුනත් ඒ ලෙවල් කාලෙ කියන්නේ පිස්සු හොඳම එකෙන් තියෙන කාලෙනේ... පාඩම් කරන්ට සෙට් වුනත් එහෙමනෙ.... ඉතින් ඔය ඒ ලෙවල් වලට පාඩම් කරද්දි පුතාගේ යාළුවෙකුට වෙච්ච එලම සීන් කෝන් එකක් මතක් වුනා.....  


විභාගෙට මාස පහක් හයක් විතර තියෙද්දි පුතාගෙ හොඳම යාළුවෙක් වෙන තමිලට මිනිහගෙ කුළුඳුල් පස්වෙනි පෙම්වතියත් හා කිව්වලු... 


ගෑණු දරුවා සිදුහත් කුමාරයාගෙ අම්මගෙ ඉස්කෝලේ ළමයෙක්ලු.... 


ඒ වෙද්දි සිරාම බ්‍රයිට් කේස් එකක්.... ඒත් අපෙ බුවා ආශ්‍රය කරපු හින්දද මන්දා ඒ ළමයත් විභාගේ හොඳටෝම ඇන ගත්තා.... 


ඉතින් විභාගෙ ලං වෙන්ට වෙන්ට මුං දෙන්නගෙ සීන් කෝන් එකත් උපරිම තලයට ඇවිල්ලා තිබුනේ....  


සතියට දවස් තුනක්වත් ෂූටිං තියෙනවම තමයි... 


මාතලෙ පාර්ක් එක, උඩවත්ත කැලේ, පේරාදෙණියේ මල්වත්ත එහෙම තමයි ඉතින් මුන්ගෙ ලොකේෂන් විදිහට තෝරාගෙන තිබුනේ.... 


තමිල නම් කිව්වේ මුළු ෂූටිං එකම යන්නේ බුවාගේ අධ්‍යක්ෂණය යටතෙ කියලයි... ඇත්තම සීන් එක වෙලා තියෙන්නේ මූ නිෂ්පාදන වියදම් දරද්දි අනිත් පාර්ශ්වයට ඕන විදිහට චිත්‍රපටිය යන එක... 


ඉතින් බුවා දවල්ට ෂූටිං ගිහිල්ලා ඇවිල්ලා මහන්සියට නිදාගෙන රෑ නැගිටලා තමයි පාඩම් කරන්නේ... 


සැරටම ෂූටිං ගිය දවසක බුවා රෑ එකොලහට විතර එලාම් එක සෙට් කරල නිදාගෙන... 


දවල් සීන් කෝන් වල නැවත විකාශය හීනෙන් බල බල ඉද්දි දැනිල ගෑණු ළමයා බුවාගේ ඔළුවෙ ඉඳන් පල්ලෙහාට අතගාගෙන යනව වගෙ.... 


බුවත් නින්දෙන්ම "එපා අනේ.... ඇයි කරදර කරන්නේ..."කියල හුරතල් විදිහට කියාගෙනම අර අතත් සිනිඳුවට අතගාගෙන ගිහිල්ලා...


ඒ ක්ෂණිකවම බුවාට ඇහිලා "චූටි පුතා නැගිටිනවා" කියල කෑ ගහන සද්දයක්...


දඩ බඩස් ගාල ඇහැරිල බලද්දි මෙන්න තාත්තා ඉන්නවලු ඇඳ ගාව හිටගෙන නිකම් හොල්මනක් දැකලා බයවෙලා වගෙ..... 


සීන් එක වෙලා තියෙන්නේ එලාම් එක දෙතුන් පාරක් වැදෙද්දිත් මූ ඇහැරිලා නැති කොට තාත්ත ඇවිල්ලා මූව නැගිට්ටවන්ට.... 


තාත්තා ඇවිත් බුවාව නැගිට්ටවන්ට හිතාගෙන ඔළුවෙන් අල්ලලා හොල්ලද්දි තමයි බුවාගෙ හීනෙත් ඔළුව අතගාන සීන් එක ඇවිල්ල තියෙන්නේ.... ඊට පස්සේ ඉතින් වෙච්ච දේ හිතාගත්තැකිනේ....

Sunday, August 15, 2010

අප්සට් කතාවක්

හරියටම සතියක් ගියා ඕං පුතා අන්තිම පෝස්ට් එක දාලා... 


බ්ලොග් එක පටන් ගනිද්දි පුතා ප්ලෑන් කරගෙන හිටියේ අඩුම ගානේ සතියකට පොස්ට් දෙකක්වත් දානව කියල තමයි... 


ඒ ප්ලෑන් එක වෙනස් වුනා ගිය සතියේ පුතාගෙ පොඩි එන්ජින් ට්‍රබල් එකක් ආපු හින්දා... දැන්නම් තත්වෙ යථා තත්වෙට පත් වෙලා තියෙන්නේ.... 


ඉතින් ඕං පුතාට මතක් වුනාලු  පුතාගේ යාළුවෙක් වෙන චන්දිබූත්ගෙ එන්ජින් ට්‍රබල් එකකදි වෙච්ච සිද්ධියක්... 


කව්ද අනේ චන්දිබූත් කියන්නේ... පුතාට අර ඇවරි කතාවක් ගැන කියපු යාලුවා තමයි චන්දිබූත් කියන්නේ...


-----------

මෙහෙමයි සීන් එක... 


චන්දිබූත් ඩුබායි ආපු මුල්ම දවස්වල.... දවසක් බුවාට උණ ගැනිලා....


කොහොමත් ඔය උණ හෙම්බිරිස්සාව වගෙ ලෙඩ හැදුන ගමන් ඩොකෙක් ලඟට යන සිරිතක් අපි ලඟ නෑනේ... 


ඉතින් චන්දිබූත් දවසක් දෙකක් පැනඩෝල් එහෙම බීලා වැඩේ ගොඩ දාන්ට බලලා... 


ම්හ්... එන්ට එන්ටම උණ වැඩිවෙන සීන් එකක් තමයි වෙලා තියෙන්නේ... 


චන්දිබූත් ඉන්නේ අමාරුවෙන් කියලා දැකපු කම්පැනියේ ලොක්කා බුවයි තව ලංකාවේ එකෙකුයි කම්පැනි වාහනෙකම දාල ඉස්පිරිතාලෙට පිටත් කරලා....  


රියදුරු මහත්තයත් ලංකාවෙම දෙමළ බුවෙක්... ඇත්ත නම කිව්වොත් චන්දිබූත් කවුද කියල එලි වෙන්ට පුලුවන් නිසා මම රියදුරු මහත්තයාට රඝූ කියල කියන්නම්....


ඔන්න ඉතින් ඉස්පිරිතාලේ ලඟටම ආවට පස්සේ චන්දිබූත් රඝූ අයියට කියනවලු.....
"රඝු අයියේ... දැන්නම් මට ඉස්පිරිතාලේ යන්ට බෑ... අපි ආපහු කාමරෙට ගිහිල්ලා එමුද.."
රඝු අයියට මේක ඇහුවම එකසිය ගානට මල පැනල.... "ඈ බන්.... උඹට මොකද හදිස්සියේ උනේ... මෙතෙන්ටම ඇවිල්ලා යන්ට බෑ කියන්නේ" 
තව සිංහල ශබ්ද කෝෂේ තියෙන බ්ලොග් එකක ලියන්ට කැතයි කැතයි වගෙ හිතෙන රඝුවා දන්න කියන ලස්සනම වචන දාලා චන්දිබූත්ට බනිනවලු.... 


ඒත් චන්දිබූත් නෙවෙයිලු හෙල්ලෙන්නේ.... ආපහු යං කියලමලු බුවා කියන්නේ..
බැරිම තැන රඝූ අයියා මුගෙන් ඇහුවලු..... "මොකක්ද ඔච්චරම උඹට තියෙන අමාරුව උඹට ඉස්පිරිතාලෙ යන්ට..." කියලා....
අනේ අපේ චන්දිබූත් අන්තිම අසරණ විදිහට කියනවලු.... "නෑ රඝු අයියේ.... අද මං ඇඳල ඉන්නේ අප්සට් ජොකෙක්.... ඒකයි" කියලා....
ඉතින් ඒක ඇහුවට පස්සේ රඝූ අයියත් වාහනෙ හරවගෙන ආපහු කාමරෙට ඇවිල්ලා.....
උණට බෙහෙත් ගන්න එකෙයි යට ඇඳුමෙයි තියෙන සම්බන්ධෙ මොකක්ද නේද අනේ.... ඕං පුතාට පේනවා තැන් තැන් වලින් කසු කුසු ඇහෙන්ට ගන්නවා...
------------

මේකයි සිද්ධිය...


උණ හැදිල ගියාම මෙහේ ඉස්පිරිතාලවල තියෙන්නේ කෝකටත් තයිලේ වගෙ එකම විසඳුමක්.....



ඒ තමා කක්කි පැත්තට තඩි ඉන්ජෙක්ෂන් එකක් ගහන එක....උදේ ගැහුවොත් හැන්දෑ වෙද්දි උණ කොහෙන් ගියාද නෑ.... ඉතින් ගොඩක් වෙලාවට ඕක ගහන්ට ඉන්නෙත් පිලිපීන් හරි ඉන්දියන් හරි ගැහැණු නර්ස් කෙනෙක්..... 


ඔය සීන් එක චන්දිබූත් දැනගෙන තියෙන්නේ අර බුවාගේ තනියට ආපු යාළුවා ඉස්පිරිතාලෙට යන අතරෙදි කිව්වට පස්සේ තමා... 


ඉතින් චන්දිබූත් අර විදිහට අසරණ වුනේ ඇයි කියලා දැන් හිතා ගත්තැකිනේ.....


Related Posts with Thumbnails