රණවිරු කතාවක්

උක්කුං මල්ලි ගැන ලියන්න ඕන කියලා හිතිලා ගොඩක් කල්. එහෙම ලිව්වනම් හොඳයි කියලා හිතුනු තනි තනි මිනිස්සු ගොඩාක්  ගැන ඔළුවේ තිබ්බට ලියැවෙන්නේ නෑ ඉතිම්. කාටද ඔව්වට වෙලාවක් !!!

උක්කුං මල්ලි මට මුණ ගැහෙද්දි රණ විරුවෙක්. සුප්පා රණ විරුවෙක්. මාස තුනක් උඩහා ඇදලා නිවාඩු එද්දි කොල්ලෝ ෆුල් රෙස්පා පිට තමයි කොල්ලව පිළිගත්තේ. ආහ් කියන්න බැරිවුනා. ඒ දවස්වල යුද්ධෙ දරුණුම කාලයක්. අපි ඒ ලෙවල් කරන දවස්වල. අලිමංකඩට ගහලා කොටි ආපහු අල්ලගත්තේ ඒ කාලේ මයෙ හිතේ. කෝම හරි ඒ කාලේ උක්කුං මල්ලිලා ( තව රණවිරු ෆෙන්ස්ලා හිටියා සෑහෙන්න ) එකෙක් දෙන්නෙක් හරි නිවාඩු ඇවිත් ගමේ ඉන්නවමයි. ඒ හැමෝටම වඩා උක්කුං මල්ලි අපිත් එක්ක පට්ට විදිහට ෆිට් වුනා. අපි කිව්වේ මායි මඟේ අතිජාත මිත්‍රයෝ තුන්දෙනයි එක්ක. ඔය කාලේ මත්පැන් පානය අපි අත්හිටවලා තිබ්බේ. වෙන මොකුත් නෙවෙයි නැති කමට. ගෝල්ලිෆ්ෆෙක්කට රුපියල් පහක් හොයාගන්න බැරි අපි බොන්නේ *ටේ උගස් කරලද? ඉතින් සාමාන්‍යය විනාශකාරයෝ වගේම අපෙත් එකම තේරීම වුනේ තහනම් වෙච්ච කැළෑ කොළ. ඒ දවස්වල ඔය ඉංග්‍රීසි අකුරු දෙකේ බඩු ලොවෙත් අහලවත් නෑ. සුපිරිසිදු ලෝකල් ස්පෙෂල් තමා ඉතිම්.

උක්කුං මල්ලි අල්ලපු ගමේ. හැබැයි පොරට එහේ ඩෑල්ස් සෙට් වුනේ නෑ. නිවාඩු ආව ගමන් හොයාගෙන එන්නේ අපි හතර දෙනා. ඉබ්බා දියට දාන්නද ඇහුවම දැන්නෑවේ කිව්වා වාගේ උක්කුං මල්ලි අඬ ගැහුව ගමන් කොල්ලෝ යනවා නෙවෙයි දුවනවා. ආහ් තා පොඩ්ඩෙන් අමතක වෙනවා. නමට මල්ලි කිව්වට මිනිහා අපිට වඩා අවුරුදු දහයකටත් වඩා වයසයි. මිනිහම කටුගස්තොටින් හරි බෝගම්බරින් බඩුත් ගෙනල්ලා,සිගරට් මදිවට ෆෝටෙලෝ, ස්වීට් අරවා මේවා ලෑස්ති කරගෙන කතා කරද්දි කව්ද නොයන්නේ. නේහ්.

අනිත් එක මිනිහගේ යුද්ධ කතා. ගුවන් ගත වෙලා ඒවා අහගෙන ඉන්න එකත් වෙනමම ආතල් එකක්. මතක විදිහට මිනිහා ඒ දවස්වල කෝප්‍රල් හෝ ලාන්ස් කෝප්‍රල්. මිනිහා කියන විදිහට කැප්ටන් ඇරුණම අණ දෙන්න පුළුවන් පොරවල්ලගෙ රෑන්ක් එකටළු. ඕවයේ ඇත්ත නැත්ත හොයා බලන්න කාටද ඉතින් උවමනාවක්. ආටි වැදිලා තල් ගස් කරටි පිටිං කුඩු වෙලා යන හැටි, ඕප් බැහලා කොල්ලොන්ට වැදුනම බේරගෙන හෙන හැටි, කන් ළඟින් බුලට් විදගෙන යන හැටි විස්තර කරද්දි අපි රම්බෝ සජීවීව නරඹනවා.  ඒ අතරේ හඬ පහත් කරලා කියන ගම්වලට පැනලා කරන කියන කතන්දරත් නොතිබුනා නෙවෙයි. ඒවා කියද්දි මිනිහගෙ හැසිරීම නම් හිනායන සුළුයි ඉතින්. වටපිට බල බල මිනිහා හඬ උස්පහත් කර කර කියද්දි තනිකරම ඩෙක් පීස් එකක බලපු හාඩ්කෝර් සීන්ස් මැවිලා යනවා. සමහර ඒවා මිනිහා අතින් දාලත් කියන්නත් ඇති. අපිට මොකෑ. ආතල් එකනේ වටින්නේ.

ඔහොම ඔහොම කාලේ යද්දි උක්කුං මල්ලිලත් එක්ක අපේ සම්බන්ධකම් ටික ටික අඩු වුනා. ඒලෙවෙල් ඇණගත්තම අපිත් යුද්ධෙට යන්ටය. උක්කුං මල්ලිලා ඉන්නේ ඒකටනේ. රණවිරුවොනෙ. අපි සෙට් එකත් එක එක පැතිවලට විසි වුනා. සමහරු රට ආවා. අරක මේක.

උක්කුං මල්ලි ගැනත් ලොකුවට ආරංචි නොලැබුනත් මිනිහා මානුෂික මෙහෙයුමෙත් හිටියා කියලා ආරංචි වුනා.  ඉතින් අපිත් එක්ක එකට කාපු බීපු එකෙක් රට වෙනුවෙන් කැප වෙද්දි අපිට ආඩම්බර හිතුනා. පස්සෙන් පහු මාවිල් ආරුවෙන් යුද්ධෙට තිත තියද්දි අපිත් ලංකාවෙන් පිට ඉඳන් උක්කුං මල්ලිලාට චියර්ස් කරලා පට්ට පාටියක් දැම්මා. අම්මපා බඩු පෝරුවෙත් මට මිනිහා මතක් වුනා. එල කොල්ලා. ඌ ජීවතුන් අතරද නැද්ද කියලවත් නොදැන උට හිතින් උම්මා දුන්නා. ඇත්තටම උන්ට මොකෑ වුනේ කියන එක හොයන්න තරම් උවමනාවක් තිබ්බෙ නෑ.  ලැජ්ජයි තමා. ඇත්ත ඒක.

උක්කුං මල්ලිට මොකෑ වුනේ.

ලංකාවට ගිය වෙලාවක මගේ අතිජාත අපාය සහයකයගෙන් ආරංචි කලා. උගේ මූණ අඳුරු වුනා. අම්මට සිරි.. මං කතාවේ හිස්තැන් පුරවන්න ලෑස්තී වුනා. හිතෙන්ම. ඊට කලින් මගේ එකා ඉස්සර වුනා.

ඌ ඉන්නවා බං.

අම්මට එළනේ. දවසක සෙට් වෙමු ඒනම්.

උඹට පිස්සුද බං. ඌව සමාජෙන් අයින් කරලා ඉන්නේ.

ඒ මොකද අඩේහ්. ඌ පට්ට බුවානේ බං. මතකනේ ඉස්සර දුන්නු ෆන්.

මං පරණ මතක කූඩේ අවුස්සන්න ලෑස්ති වුනා.

ඉස්සර ඩෑල් එක නෙවෙයි බං දැන්. ඌ හෙන **යා වෙලා ඉන්නේ. යුද්ධේ ඉවර වුනාට පස්සේ ඌ පැන්ෂන් ගියා. වීල් එකක් ගත්තා.

විතින් .. ඒක හොඳයිනේ බං..

අහපන්කෝ ඉතින්. පනින් නැතිව. මුලදි මුලදි අපිත් මිනිස්සු කියන කතා විශ්වාස කරේ නෑ. මු කොල්ලොන්ට ගේම් දෙන්න අරන්. සල්ලිවලට පොළු තියන්න. වාහනේ දාගෙන යන කෑලිවලට අරේ මේ.. දන්නවනේ..  දැන් බව්ව දානවා හරියාකාරව.

අඩේහ් සිරාවට. ඉතින් උට කවුරුත් ටෝක් කරලා බැලුවේ නැද්ද බං. මොනවා වුනත් හොඳ එකානේ.

පිස්සුද බං කාටද ඔව්වට වෙලාවක්. ඌ බබා නෙවෙයිනේ. අනික අපි වගේද යුද්ධෙටත් ගිහින් ආපු මොරාල් ඩයල් එකක්. අපි මොනවා කියන්නද??

හ්ම්. ඒකම තමා මචං අවුල.. මං හිතින් කියාගත්තා.

උක්කුං මල්ලි ගැන බලන්න ඕන කියලා හිතාගෙන හිටියට ඒ නිවාඩුවට ඒක කරගන්න බැරිවුනා..

පස්සෙත් ලංකාවට යන හැම වතාවකම හිතාගෙන ගියත්.. කාටද අප්පා ඔව්වට වෙලාවක් තියෙන්නේ... නේහ්...