මෙලෝ රහක් නැති කතාවක්... | Just a Boring Story..

තොරන් බැඳල රබන් ගහල ආයෙත් බ්ලොග් ලියන්ට පටන් ගන්නව කියල ඇඩ් දැම්මට බ්ලෝගේ මොකුත් දාන්ට බැරි වෙන තරමට අධික බිසී වුනා.. බොරුවක් අහරෙ මේ කියනව නෙවෙයි හරිය..  ආය ඉතින් බොරුවක් එහෙම නම් මේ කියවන කාට හරි හෙනයක් වදින්ට ඕන ඕං..


ආහ්.. හදිස්සියේම ගමේ යන්ට සිද්ධ වුනා... ලංකාවට ගොඩ බැස්සත් හරි ගමේ ගියාමයි... ගම කිව්වට ඉතින් පුත්තලම් බූරුවෝ තුන් හතර දෙනෙක්ගේ වයසට ආපු ජීවිත කාලෙන්  අවුරුද්දක්වත් ගමේ ඉඳල නැතුව ඇති.. ඒත් ඉතින් මනුස්සයෙක් වුනාම ඉතින් මගේ ගම කියලා කියන්ටත් එකක් තියෙන්ට එපැය නේද..


ආය දැන් ගම කොහෙද කියලා අහන්ට තියාගන්ට එපා... ප්‍රාදේශීය සිතියම් වලත් නැති පට්ට ඩොටේ ගමක් කියල හිතා ගන්ටකෝ... හැබැයි කොළඹ ඉඳන් තනි බස් එක.. පිටකොටුවට පාන්දර දෙකට තුනට ගියත් ගමට යන්ට බස් එකක් ඇති.. ඒ වගේ පහසුකම් තියෙන ගමක් ඈ...


ඉතින් ගමේ ගියා කිව්වනේ.. ගමේ ගියාට දන්න කියන උදවිය හරිම අඩුයි.. දන්න කියන බුවාල සෙට් එකම ඉතින් හැන්දෑ ජාමෙට තමා එලියට බහින්නේ... ආය ඉතින් ගමේ සෙට් වෙන්ට කියලා ක්ලබ්, රෙස්ටුරන්ට් තියනව කියලයැ.. හන්දියේ චූටිගෙ කඩේ ගාව කයියක් ගහගෙන ඉන්න සැට් එක චූටි කඩේ වහන්ට ලෑලි ටික ගනිද්දි හිමිහිට බෝක්කුව ගාවට සෙට් වෙනවා...


එතන තමා තැන.. හැන්දෑ වෙන්ට ඇරල බොක්කුව ළඟට සෙට් වුනා කියමුකෝ..  දහ දොලොස් දෙනෙක් සෙට් වෙලා මල් පූජාවක් තියන්ට ලෑස්ති වෙනවා... හප්පේ ඒ දර්ශණය දැක්කම ඇතිවුන සතුට..


පුතත් ඉතින් කා...ලෙකට පස්සේ බොහොම ශ්‍රද්ධාවෙන් වන්දනා මාන කරා කියමුකෝ... අනේ.. ටික වෙලාවක් යනකොට හූ තියාගෙන හිටපු සැට් එකේ සද්දේ හිමීට හිමීට අඩුවේගෙන යනවා.. මීක් සද්දයක් නෑ.. එක එකා බලාගත්තු අතේ බලාගෙන කල්පනා කරනවා..  දෙතුන් දෙනෙක් ළඟ තියන බුරුත ගහේ ඉන්න කළාමැදිරියෝ ගනන් කරනවා...


"ආ.. කොල්ලෝ ගොළු බෙහෙත් බීලා වගේ ඈ.. සද්දයක් නැත්තේ"


හන්දිය පැත්තේ ඉඳන් ආපු බුවෙක් බෝක්කුව පහු කරගෙන ආපු වේගෙන්ම ෆුටෑර් එක පදින ගමන් පොඩි නොන්ඩියක් දාගෙන ගියා...


"කව්ද බං ඒ..."
"ඔය කොළණියේ උක්කුං නේ..."
"ඇයි දැන් ඌ සෙට් වෙන්ට එන් නැද්ද.."
"ළඟදි උට පොඩි සීන් එකක් වුනානේ.. ඊට පස්සේ ගෙදරින් මේ ප්‍රාන්තේ ගැවසෙන එක තහනම් කරල තියෙන්නේ..."
"ඇයි මොකද වුනේ.."


"දවසක් ඕකා මෙහෙ ඇවිල්ලා අපිත් එක්කම උදේම හඳේ ගිහින් ගෙදර ගියා.. ආය එකෙන්ම වැදිලා... මුට ගෙදරින් කොස් අත්තක් කපන්ට කියලා..මූ නිකමුත් ගොනානේ..   මේක අත්ත උඩ ඉඳගෙනම කපලා.. භාගයක් කපද්දි අත්තත් කඩාගෙන මූ බිම වැටිලා.. වැටිච්චි පාරට ටිකක් දරුණුවට ඩැමේජ් වෙලා... සිද්ධිය ඒක නෙවෙයි.. සද්දෙ ඇහිලා ගෙදර මිනිස්සු එද්දිත් මූ හිනාවෙනවලු පෙරලි පෙරලි... අම්මලා බයවෙලා යකෙක්වත් ගහලද කියලා.. පස්සේ අප්පච්චිට මුගේ ඇස් දෙක දැක්කම සීන් එක මීටර් වෙලා.. එදා ඉදන් මුට උඩහ ප්‍රාන්තෙට වීසා කැන්සල්..."


"ඇයි උක්කුවා කොළඹ ගිය සීන් එක දන්නේ නැද්ද..."
"ඒ මොකක්ද ඒ සීන් එක..?"


"ආහ්.. ඕක ඉස්කෝලෙන් ට්‍රිප් ගියාට තනියම කොළඹ ගිහින් තිබුනේ නෑනෙ... දැන් සමන්ත බස් එක පාන්දරම යනවනෙ කොළඹටම.. මූත් කොහොම හරි දවස් තුන හතරක්ම ගිහිල්ලා.. පිටකොටුවෙන් බහිනවලු... ආය බස් එක ගහන වෙලාවටම බස් එකටත් සෙට් වෙනවලු.. බස් එකේ ගෝලයට සැක හිතිලා මේකා ගොනා වගේ මොකක් හරි එකකට මාට්ටු වෙලාද කියලවත්.. මුගෙන් අහලා මොකද උඹ හැමදාම ඇවිල්ලා ආපහු යන්නේ කියලා... "
මූ කියනවලු,
"ඒක තමා බං මාත් බැලුවේ.. මං මේ කොළඹ දැනගන්ටත් එක්ක ඇවිදින්නම් කියලා ආවේ.. කොහෙද මං එන හැමදවසකම පොළනේ.. බලපන් ඉන්න සෙනග කැටිය... අඩේ කොළඹට පොළක් නැති දවසක් ඇත්තෙම  නැද්ද.."

ඇත්තටම කොළඹ පොළක් නැති දවසක් ඇත්තෙම නැද්ද...?